Topkapı Sarayı Divan-ı Hümayun Girişindeki Kitabeler (Inscriptions on the wall of Imperial Council entrance)

İnternet ortamında ya da basılı olarak bir kopyasına ratlamadığım için Latinize edip burada yayınlama gereği duydum. Kasidelerden biri Keçecizade İzzet Molla, diğeri ise Şeyh Galib'e aittir.

Şehen-şâh-ı cihân-ı Mahmûd Hân-ı ma’delet-pîrâ Muallâ cây-ı dîvânı mücedded eyledi ihyâ Müşebbek revzeni zencîr-i adlin bir adîlidir Bilâ-tahrîk ider Hakk sâhibin ol Hüsreve îmâ’ Selim Hân cenân-menzil idüb ancak zemînin tarh Müzeyyen itdü adl ü dâd ile Şâh-ı zemân hâlâ Felekler bu muallâ kubbe altından ibâretdir Adâlet olmasa olmaz sipihr-i köhne pâ-ber-câ Vekîl-i saltanat sadreyn vü defterdâr vü tevkiî Olur dîvân günü bu âsümâna encüm-i Zehrâ Sipihr-i şevketin ahkâmını seyr itmeğe gâhî Tulû' eyler verâ'-yı zer kafesden ol meh-i garrâ' Huzûr-ı hazret-i Hakka kalur zîrâ müzevverdir Adâlet-gâh-ı Hâkanîde faysal bulmayan da'vâ Bu nev câyın verâ’sı kulle-i kaf-ı adâlettir Ayağı altına düşse nola dünyâ vü mâ fî-hâ Sipihr-i kîne-cûyu meh-çesiyle dâg-dâr itdi Alem-efrâz olunca kulle-i nev âfet-i âb-âsâ ‘Iyân itdi o vâlâ kulleyi bünyâd idüb zımnen Nigeh-bân olduğın âfâka ol Hâkan-ı mülk-ârâ O rütbe mülke te’sîr itdi ol şehden mehâbet-kim Murâd itse künâm-ı şîri eyler âhuvân yağma Dilerse mîşe-zârı mehd ider bir peçe-i rûbâha Dilerse şîr-i nerri tıfl-ı âhûya ider lâla Ferîdûnlar o Şâha arz-ı hâcet eylesun gelsun Penâh-ı Pâdişâhân eyledi der-gâhını müvellâ İki zerrîn tasa saltanat tâcın virirlerdi Rikâbında gelüb peyk olmuş olsa Sencer vü Dârâ Stablında eger Pervîz olaydı bir at oğlanı Anarmıydı cihanda edhem ü şeb-dîzini hâşâ Nüvîd-i feth içün Tâtâr olaydı böyle Hâkana İdermiydi Hülagû ömrünü ılgâr ile ifnâ’ Açın dest-i niyâzı dâim olsun dâver-i gazî Sözüm ger Hakk ise ey sâkinân-ı âlem-i bâlâ O Hâkan-ı sıdkla kıldı cenâb-ı Ahmede hidmet Kitâb-Ullahın itdi seyfle ahkâmını enbâ Yine çıkdım sadedden kaldı bu câyın biraz vasfı Alışmış medh-i Hâkana zebân-ı hâme-i imlâ’ Saded bir yana dursun şevk ü şâdîden gider aklım O Şâhı yâd iderken mâlik olmam kendime kat’â Bulaydım bârî bir mısrâ’-ı ra’nâ cây-ı zîbâya Kusûrum olsada afv eyler ol Şâh-ı kerem-fermâ Gören ser-dâde-i insâf olur İzzet bu târihe Mücedded eyledi dîvân yerin Mahmûd Hân-ı vâlâ 1235 (M.1820)

Selim Hân-ı kerem-ver kâm-yâb itdükte devrânı Cihânın intizâma tutdı yüz hâl-i perîşânı Müceddid oldığı dünyâ ü dîne günden azherdir Odur sâhib-kırân-ı nev-zuhûr-ı nesl-i ‘Osmânî Cihânı yapdırub ma’mûre-i emn ü emân eyler Yıkar a’dâ’-yı dînin başına dünyâ-yı vîrânı Nizâm-ı nev virüb tecdîd ider bünyân-ı ikbâli Bunu ilhâh ider dâim ana tevfîk-i Yezdânî Keremde pehlevândır hamlesinde şîr-i garrândır Sözünde kahramândır vasf olunmaz şevket ü şânı Bilür tertîb-i devlet resmini baht-ı hümâyûnu Mülûk-ı sâlife san bundan öğrenmiş cihân-bânî Kılub ta’yîn-i hidmet fark ü temyîz eyledi bir bir Gürûh-ı askerî vü zümre-i ayân ü erkânı Bu dîvân-gâh-ı âliyeyi bu resme eylemek ta’mîr Meger lâzım değilmiydi açarsan çeşm-i im’ânı Aceb tarz-ı bülende koydu el-hakk eyleyub tekmîl Nizâm-ı dîni resm-i devlet-i nâmûs-ı şâhânı Muallâ-yı kubbe-i eflâkı gûyâ indirüb hâke Harîminde nümû-dâr eyledi saff saff sürûşânı Temâşâsında mahşer-gâh-ı dehşet aks ider câna Der ü dîvârı nezzâre olub mir’at-ı hayrânî Huzûra yüz süren erkân-ı devlet-i çarh-ı rif’atdan En evvel seyr iderler hâk-bûs-ı mihr-i tâbânı Bu resm-i nev-zuhûr-ı enmûzec olsun çeşm-i a’dâ’ya Cihâd-ı esbâbını hem böyle tanzîm eyler irfânı O bir Şâh-ı cihân-ı rüşd ü himmetdir ki el-hâsıl Bulunmaz lâciverdî kubbenin altında akrânı Çıkub kanûn-ı devlet-i perdeden olmuşdu bi-âheng Şifâ-sâz oldu ihyâ’ eyledi Sultân Süleymânı Sükûn-ı pür-temekkündür alâmet-i hamle-i şîre Bu ârâm itdirir a’dâ’-yı dîne teng meydânı Tesettür kılsa tobun sînesinde gülle aldanma Eger gürlerse gürler ra’d ü berk-i kahr-ı Sübhânî Ne dem endîşesi tedbîr ile başlarsa teshîre Alur iklîm-i gayb-ı lâ-mekân-ı mülk-i imkânı Hemîşe-i zâtına ikbâl ü şevketle murâdınca Mubârek ide Mevlâ yapdığı âsâr-ı umrânı İdüb te’yîd-i re’yin mu’cizât-ı Seyyid-ül-Kevneyn Kerâmât-ı bülend-i evliyâ olsun nigeh-bânî Füyûz-ı sırr-ı ilhâmıyla Gâlib geldi bir târih Selîm Hân yapdı hem-tâk-ı felek bu cây-ı dîvânı 1207 (M. 1793)